Miejska Biblioteka Publiczna

Po szalonym pościgu przez centrum Helsingborga jedno z aut wpada do basenu portowego. Wkrótce okazuje się, że kierowca, znany przedsiębiorca w branży IT, był martwy od wielu tygodni, a jego zwłoki zostały zamrożone.
Jest początek maja i od kilku miesięcy w wydziale kryminalnym policji panuje niespotykany spokój. Fabian Risk, podobnie jak jego koledzy, zaczyna się nudzić, choć żaden z nich nie odważyłby się wypowiedzieć tego na głos. Kiedy więc na biurku ląduje zagadka zamrożonego milionera, wszyscy myślą to samo: nareszcie.
Śledztwo rusza z kopyta. I od razu się gmatwa. Sprawy przybierają tak nieoczekiwany obrót, że Fabian przestaje wierzyć we własny osąd. Ma zarazem świadomość, że jeśli szybko nie znajdzie rozwiązania, w zamrażarce wyląduje kolejna ofiara.

Mroczny, pełen napięcia thriller pióra jednego z najciekawszych współczesnych skandynawskich pisarzy.

Szwedzka policja zmaga się z serią wymyślnych i przerażająco brutalnych zabójstw. Nic w nich nie ma sensu: brak wyraźnego motywu, a metody zmieniają się przy każdej zbrodni. Jedna z ofiar została utopiona nocą we własnym łóżku. Inną przywiązano i zamknięto w hermetycznym kokonie, by powoli się dusiła. Kolejne torturowano, rozczłonkowano, zadźgano, zastrzelono, otruto. A wszystko z mrożącą krew w żyłach precyzją. Jak wygrać z kimś, kogo działań nie sposób przewidzieć?

W tym samym czasie prywatne śledztwo Fabiana Riska w sprawie rzekomo samobójczej śmierci kolegi z wydziału w końcu nabiera tempa. Policjant niespodziewanie zyskuje sojusznika, na światło dzienne wychodzą również nowe dowody. Tylko dlaczego Fabianowi wydaje się, że nieustannie jest o krok do tyłu?

Piąta część popularnej serii o Fabianie Risku i jego walce z przestępczością, kontynuująca wątki podjęte w Motywie X. Cykl został przetłumaczony na kilkanaście języków, sprzedano też prawa do jego adaptacji filmowej, nad którą trwają prace.

W wagonie sztokholmskiego metra wybucha bomba. Ginie dziesięć osób. Do zamachu przyznaje się grupa imigrantów.
Wkrótce potem następuje szereg wydarzeń, przywodzących na myśl wstrząsy wtórne po trzęsieniu ziemi.

Sytuację próbuje opanować Drużyna A - specjalna jednostka policji, zwalczająca przestępstwa o zasięgu międzynarodowym. Kerstin Holm i jej ludzie szybko odkrywają. że sprawa zmierza w zaskakującym kierunku.

Kim jest tajemniczy policjant, który dosłownie o sekundę spóźnił się na metro? Co robił na stacji w noc eksplozji?

Prawdziwa historia. 39 milionów szwedzkich koron wciąż czeka, by je odnaleźć. Czegoś takiego Szwecja nie widziała.

22 września 2009 o 5:15 na dachu najbardziej niedostępnego budynku w Sztokholmie wylądował helikopter. Skradziono 39 milionów szwedzkich koron. Pieniędzy nigdy nie odnaleziono.Czterech śmiałków z dnia na dzień trafiło na pierwsze strony gazet całego świata i stało się bohaterami narodowymi. Jonas Bonnier jako jedyny dotarł do mężczyzn, którzy zaplanowali skok. Dowiedział się, jak gangsterom udało się przechytrzyć policję i media. W tej historii napięcie rośnie ze strony na stronę, a zwroty akcji nie ustają aż do zaskakującego finału.

W niewielkiej południowo szwedzkiej miejscowości dochodzi do podwójnego zabójstwa. Ofiarami jest dwoje staruszków, Herman i Signe Jönssonowie, oboje zginęli od strzału w tył głowy. Na żądanie policji do miasteczka przyjeżdża Konrad Jonsson, znany reporter, przybrany syn zamordowanych. Ponieważ Jönssonowie niedługo przed śmiercią wygrali sporo pieniędzy na loterii, podejrzanymi o ich zabójstwo zostają Konrad i Klas, przybrany brat dziennikarza i zarazem biologiczny syn Hermana i Signe. Konrad Jonsson opuścił rodzinne miasteczko przeszło trzydzieści lat wcześniej i od tego czasu nie odwiedzał przybranej rodziny. Jönssonowie przygarnęli Konrada, gdy miał siedem lat, po tym jak jego matka - żyjąca na marginesie społeczeństwa samotna Polka - zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Śledztwo w sprawie jej zaginięcia nigdy nie doczekało się rozwiązania. Dotarłszy w rodzinne strony, Konrad zaczyna spotykać dawnych znajomych, rozmyśla nad swoim życiem, w którym mu się nie za bardzo układa i z czasem, po tym jak zaprzyjaźnia się z redaktorem lokalnej gazety, zaczyna zajmować się sprawą zaginięcia matki. W miasteczku dochodzi do drugiej zbrodni. Pewien stary Szwed, znany z faszystowskich poglądów, zabija dwóch młodych albańskich imigrantów, którzy próbowali go napaść w domu. Ponieważ na miejscu zabójstwa Albańczyków znaleziono pistolet, z którego - jak wykazało śledztwo - wcześniej zastrzelono małżeństwo Jönssonów, policja początkowo podejrzewa, że to oni zabili staruszków. Sprawa się komplikuje, gdy wychodzi na jaw, że zabici chłopcy kupili od kogoś broń po pierwszej zbrodni w miasteczku. Podejrzenie znów pada na Konrada i jego przybranego brata. Konrad zaczyna wspominać dzieciństwo, wspominania przeplatają się z aktualnymi wrażeniami z wizyty w rodzinnym miasteczku. Trafia na kolejne elementy układanki, i wreszcie odkrywa straszną prawdę, dowiaduje się, jaki los spotkał jego matkę. Agnieszka Stankiewicz, samotnie wychowująca małego Konrada, zarabiała jako prostytutka. Zwykła regularnie przychodzić do pewnego mężczyzny, innego zatwardziałego faszysty, który nią gardził. Równocześnie mężczyzna ten uczył strzelać trzech nastoletnich chłopców. Pewnego wieczoru chłopcy przyszli do domu mężczyzny w czasie, gdy była u niego Agnieszka Stankiewicz. Postanowił się okrutnie zabawić: kazał chłopcom ją zgwałcić, a potem strzelił jej w kark. Jednym z chłopców, którzy uczestniczyli w tej zbrodni był klas, przybrany rat Konrada. Po wszystkim Klas wyznał winę rodzicom, którzy zdecydowali się przygarnąć siedmioletniego syna zamordowanej.

W styczniu 2006 roku w małej szwedzkiej wiosce zostaje brutalnie zamordowanych kilkanaście osób. Wybucha medialna gorączka, a dochodzenie grzęźnie w martwym punkcie. Tymczasem sędzia Birgitta Roslin, niezaangażowana w sprawę, odkrywa, że jest spokrewniona z dwiema ofiarami, i rozpoczyna prywatne śledztwo. Wpada na trop Chińczyka, który może być odpowidzialny za masakrę. Ten ślad prowadzi do Pekinu. Okaże się, że rozgrywki polityczne w Chinach wiążą się z tragedią na skandynawskiej prowincji...

Wiadomość, jaką mi przekazano, była stanowcza. Mój stan jest poważny, choroba może się okazać nieuleczalna. Spytałem, czy mam po prostu wrócić do domu i czekać końca.
- Kiedyś właśnie tak bym panu poradził - odparł lekarz. - Ale nie w dzisiejszych czasach. Teraz podejmujemy leczenie. Eva towarzyszyła mi tamtego dnia w szpitalu Sophiahemmet w Sztokholmie, kiedy usłyszałem diagnozę. Później, czekając na zimnie na taksówkę, nie rozmawialiśmy wiele. Właściwie nie mówiliśmy nic. Patrzyłem na dziewczynkę wdrapującą się na zaspę i zeskakującą z niej, tam i z powrotem. Przepełniała ją radosna energia.
Nagle ujrzałem siebie jako dziecko, rozrabiającego w śniegu. Teraz miałem sześćdziesiąt pięć lat i zachorowałem na raka. Nie skakałem. Eva musiała odgadnąć moje myśli, bo wzięła mnie pod ramię. Kiedy odjeżdżaliśmy taksówką, dziewczynka wciąż zeskakiwała z zaspy. Dziś, kiedy piszę te słowa, 18 lipca 2014, wiem, że czas, który upłynął od tamtego dnia, minął bardzo szybko i jednocześnie ciągnął się w nieskończoność.
Nie mogę postawić kropki. Nie umarłem, ale nie zostałem też uzdrowiony. Jestem w trakcie leczenia. Nikt nie wie, jak to się skończy. Postanowiłem jednak spisać to, przez co przeszedłem, oraz to, co przeżyłem. Opowieść nie ma końca. Opowieść trwa. I właśnie o tym jest ta książka. O moim życiu. O tym, co było, i o tym, co jest.